Hoofdstuk 3. Het kind dat het voorwerp uitmaakt van een ontvoering

De gezinsbijslagen die verschuldigd zijn voor het kind dat het voorwerp uitmaakt van een ontvoering als vermeld in artikel 8, §1, eerste lid, 2°, van het Groeipakketdecreet van 2018, is gelijk aan het maandelijkse basisbedrag, vermeld in artikel 13 van het voormelde decreet.

Een recht op wezentoeslag als vermeld in artikel 14 van het voormelde decreet, kan gevestigd worden voor het ontvoerde kind conform de voorwaarden, vermeld in titel 2 van het besluit van de Vlaamse Regering van 7 december 2018.

De toeslag, vermeld in artikel 16 van het voormelde decreet, kan verder worden betaald zolang de beslissing over de specifieke ondersteuningsnood van voor de ontvoering geldig is.

Een recht op een sociale toeslag als vermeld in artikel 18 van het voormelde decreet, kan toegekend worden conform de in dit artikel gestelde voorwaarden. Het ontvoerde kind telt mee voor de bepaling van de gezinsgrootte, vermeld in artikel 18, tweede lid, van het voormelde decreet.

De gezinsbijslagen die verschuldigd zijn voor het ontvoerde kind, worden toegekend vanaf de datum van de ontvoering van het kind en zolang het kind de leeftijd van achttien jaar niet heeft bereikt.

Het recht, vermeld in het eerste lid, is afhankelijk van het ontbreken van een recht op gezinsbijslagen bij toepassing van andere Belgische of buitenlandse wets-of reglementsbepalingen of krachtens regels die van toepassing zijn op het personeel van een volkenrechtelijke instelling.

§1. De gezinsbijslagen worden verder toegekend aan de personen die vlak voor de ontvoering de begunstigden voor het ontvoerde kind waren.

Als een ouder met toepassing van artikel 57, §2, van het Groeipakketdecreet van 2018 tijdens de ontvoering begunstigde wordt, worden de gezinsbijslagen verder toegekend aan die ouder.

De personen, vermeld in het eerste en het tweede lid, mogen alleen beschouwd worden als begunstigden als ze niet rechtstreeks, noch onrechtstreeks hebben deelgenomen aan de ontvoering van het kind.

Als de personen die voor de ontvoering de begunstigden voor het ontvoerde kind waren, overlijden voordat er een einde aan de ontvoering komt, kan de persoon die het ouderlijk gezag verkrijgt bij vonnis, als begunstigde aangewezen worden.

§2. Kinderen die voor zichzelf begunstigde waren, hebben geen recht op gezinsbijslagen tijdens de periode van ontvoering.

Voor het kind dat al als ontvoerd wordt beschouwd op 31 december 2018, blijft de bijslagtrekkende, vermeld in artikel 1 van het koninklijk besluit van 19 april 2005 tot uitvoering van artikel 69, §2bis, van de samengeordende wetten betreffende de kinderbijslag voor loonarbeiders, de bijslagtrekkende vanaf 1 januari 2019 tot er zich een wijziging voordoet op het vlak van de ontvoering zelf. In dat geval worden de bepalingen voor de aanwijzing van de begunstigden en de regels van de uitbetaling overeenkomstig boek 2, deel 4, titel 1, hoofdstuk 1, en boek 2, deel 4, titel 2, hoofdstuk 1, toegepast. De bepalingen van boek 2, deel 4, titel 2, hoofdstuk 3 zijn van toepassing zowel op de bijslagtrekkende als de begunstigde.

Het kind heeft recht op gezinsbijslagen conform artikel 210 het Groeipakketdecreet van 2018.

Onder Belgische overheden die bevoegd zijn inzake de ontvoering van kinderen als vermeld in artikel 8, §1, eerste lid, 2°, a), van het Groeipakketdecreet van 2018, wordt verstaan: het Directoraat-generaal Wetgeving, Fundamentele Rechten en Vrijheden van de Federale Overheidsdienst Justitie en de Directie-generaal Consulaire Zaken van de Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking.

Er wordt niet alleen rekening gehouden met een aangifte van ontvoering in het kader van een strafprocedure, maar ook met een aangifte in het kader van een burgerlijke procedure.

De ontvoering neemt een einde zodra het kind is teruggekeerd naar de persoon, de personen of de instelling die het gezag hadden over het kind voor de ontvoering of als die persoon, personen of de instelling ermee instemmen dat het kind bij een derde verblijft.

De ontvoering neemt ook een einde als het kind niet hoeft terug te keren overeenkomstig artikel 13, eerste lid, en artikel 20 van het verdrag betreffende burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen, ondertekend in 's-Gravenhage op 25 oktober 1980, en artikel 11 van verordening (EG) nr. 2201/2003 van de Raad van 27 november 2003 betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1347/2000.